Χάρτης - Τσονγκτζίν (Ch’ŏngjin-si)

Η Τσονγκτζίν (κορεατικά: 청진시,, ΜΡ: Ch'ŏngjin-si) είναι η πρωτεύουσα της Επαρχίας Βόρειου Χαμγκιόνγκ στη Βόρεια Κορέα και η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Μερικές φορές ονομάζεται Πόλη του Σιδήρου.

Η Τσονγκτζίν ήταν ένα μικρό ψαροχώρι πριν από την προσάρτηση της Κορέας από την Ιαπωνία. Η ημερομηνία ίδρυσής της είναι άγνωστη. Οι κινέζικοι χαρακτήρες για το όνομά της σημαίνουν «διάβαση καθαρού ποταμού». Κατά τη διάρκεια του Ρωσοϊαπωνικού Πολέμου του 1904–1905, οι ιαπωνικές δυνάμεις προσγειώθηκαν στην Τσονγκτζίν και δημιούργησαν μια βάση εφοδιασμού λόγω της εγγύτητάς της με τις πρώτες γραμμές στη Μαντζουρία. Οι Ιάπωνες παρέμειναν μετά το τέλος του πολέμου, και το 1908, κήρυξαν την πόλη ανοιχτό εμπορικό λιμάνι τόσο για τη μεταφορά κορεατικών πόρων όσο και ως σημείο στάσης των πόρων από την Κίνα. Η πόλη ήταν γνωστή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ως «Σέισιν», από την ιαπωνική προφορά των κινεζικών χαρακτήρων για το όνομά της. Η 19η Μεραρχία του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στρατού εγκαταστάθηκε στη Ρανάμ-γκουγιόκ από το 1918, όπου οι Ιάπωνες έχτισαν μια νέα προγραμματισμένη πόλη με βάση ένα ορθογώνιο δίκτυο οδών. Το 1930, η Nippon Steel έχτισε έναν μεγάλο χαλυβουργείο, το Seishin Iron and Steel Works, στην πόλη. Η Ρανάμ προσαρτήθηκε στην Τσονγκτζίν το 1940, η οποία ανέβηκε σε κατάσταση πόλης. Η πόλη κατακτήθηκε μετά από μια σύντομη αντίσταση από τη Σοβιετική Ένωση στις 13 Αυγούστου 1945, μόνο δύο ημέρες πριν από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Υπό την κυριαρχία της Βόρειας Κορέας, η Τσονγκτζίν παρέμεινε ένα σημαντικό στρατιωτικό και βιομηχανικό κέντρο. Διοικήθηκε απευθείας από την κεντρική κυβέρνηση από το 1960-1967 και από το 1977-1988.

Κατά τη διάρκεια του λιμού της Βόρειας Κορέας της δεκαετίας του 1990, η Τσονγκτζίν ήταν μια από τις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο στη χώρα. Τα ποσοστά θανάτου μπορεί να ήταν τόσο υψηλά όσο 20 %. Οι συνθήκες εκεί παρέμειναν κακές όσον αφορά τη διαθεσιμότητα των τροφίμων. Αυτό το πρόβλημα προκάλεσε αρκετές περιπτώσεις εμφύλιων αναταραχών στην Τσονγκτζίν, ένα σπάνιο φαινόμενο στη Βόρεια Κορέα. Στις 4 Μαρτίου 2008, πλήθος γυναικών εμπόρων διαμαρτυρήθηκαν ως απάντηση στους αυστηρότερους ελέγχους της αγοράς. Οι αυξανόμενες τιμές των σιτηρών και οι κυβερνητικές προσπάθειες για την απαγόρευση της «εκκίνησης στην αγορά» έχουν αναφερθεί ως αιτίες των διαμαρτυριών. Ως αποτέλεσμα της διαμαρτυρίας, η τοπική αυτοδιοίκηση της Τσονγκτζίν «δημοσίευσε μια διακήρυξη που επιτρέπει την εκτόξευση στην αγορά». Στις 24 Αυγούστου 2008, σημειώθηκε σύγκρουση μεταξύ πεζών πρακτόρων περιπολίας και γυναικών εμπόρων, η οποία κλιμακώθηκε σε «μαζική διαδήλωση διαμαρτυρίας». Αναφέρθηκε ότι η τοπική αυτοδιοίκηση της Τσονγκτζίν εξέδωσε προφορικές οδηγίες χαλάρωσης της δραστηριότητας επιβολής μέχρι τη στιγμή του επόμενου σιτηρεσίου.